Esther wil ik niet!

Uit het leven

Op uitnodiging van vrienden zijn mijn vrouw en ik meegegaan naar een kennismakingsavond rondom wat in de Tweede Kamer de nette naam Sadistisch Georganiseerd Misbruik* heeft gekregen. De afkorting is SRM. 

We waren daar omdat er een groep mensen is die een veilige haven wil bieden aan slachtoffers van SRM. 

In een bijna anderhalf uur durende presentatie werden we meegenomen in de achtergrond van misbruik, manipulatie en macht. Er werd verteld over hoe vormen en systemen dat misbruik in stand houden. Er werd stilgestaan bij voorbeelden van seksueel misbruik. Neem de Bolderkar in Epe in 1998, Dutroux in 1996 en recenter de Epstein affaire. Ook werd beschreven hoe groot de publieke verontwaardiging was en dat in alle gevallen al snel gesuggereerd werd, dat het het werk was van één dader, hooguit twee. 

Daarna kwam Esther aan het woord. Esther vertelde te zijn ontsnapt aan een cult die zich bezighoudt met SRM. Ze vertelde over haar achtergrond en waar ze nu staat. Ze vertelt over wat haar is aangedaan. Ze vertelt over misbruik, uitbuiting, verkrachting. En ze vertelt ook over dat zij zelf deel heeft genomen aan hetzelfde als waar zij nu uit wil stappen. Esther vertelt dus dat zij zelf ook heeft misbruikt, gemanipuleerd, verleid, beschadigd en vermoord. Ze wordt bijgestaan door een van de leiders van de avond, een stevige psycholoog. Deze vertelt over de aard van de beschadiging, over de vele facetten en het verknipte leven van een slachtoffer/ dader dat dit oplevert en over de weg naar herstel, de schaamte, de schuld en naar het verlangen naar de dood van slachtoffers. 

Totdat Esther zelf aan het woord kwam, kon ik het allemaal afkeurend aanhoren. Ik was ontroerd en boos. Ik geloofde wel in manipulatie en dat er een duistere wereld is. De inleiding op de avond onderstreepte dat bijzonder duidelijk. Maar dan komt Esther voor onze groep zitten. Ze gaat voor ons zitten en ze kijkt ons aan, ze kijkt mij aan. Ik moet haar aankijken en ik besef dat ik een hekel aan haar heb. Ik ga in haar ogen op zoek naar of dit écht waar is. Ik realiseer me dat ze eigenlijk een grote manipulator zou kunnen zijn. En eigenlijk wil ik geloven dat ik zie dat ze liegt. 

Opeens besef ik hoeveel hekel mensen moeten hebben gehad aan Jezus. Hoeveel ze hem gehaat hebben. Iedereen had zo zijn eigen leventje, alles kabbelt, soms knelt het maar in de basis is het leven, hoe kwetsbaar ook, wel ‘ok’ zo. Maar dan gaat Hij wonderen doen. Opeens vertelt Hij dat Zijn hemelse Vader Hem gezonden heeft. Dat hij de Zoon van God is. En net als toen staat er nu iemand voor me. Een diep beschadigd mens met een verhaal waar ik in mijn nette leven geen plek voor heb. Iemand die vertelt over slachtofferschap- en tegelijkertijd over schuldig zijn. 

Wanneer we ‘s avonds naar huis gaan kan ik niets anders dan denken aan als er ook maar iets waar is van haar verhaal, van haar haar werkelijkheid, dat dit veel dieper gaat dan een leven met een geschokt wereldbeeld. Ten diepste moet ik vaststellen dat er mensen zijn die werkelijk in de hel op aarde leven. Ik kan niet langer volhouden om te vluchten in waar we het samen over eens zijn. In plaats daarvan moet ik kiezen om met nieuwe realiteitszin en met een veel dieper niveau van ontferming en barmhartigheid naar de wereld te kijken. Want continue dreigend onheil is beter te pruimen dan een getuige in je midden.

Richard

Rotterdam

nl_NLDutch

De wereld van overlevers was totaal onbekend voor mij. Ik heb veel respect voor hun moed en doorzettingsvermogen als ik iets van hun bizarre ervaringen hoor. Wat kwetsbaar en bijzonder dat ze dat persoonlijk met mij willen delen! Ik vind het echt fijn dat we ons huis kunnen openstellen voor ontmoetingen.

Onvoorwaardelijk er zijn is de sleutel

Ik ben in mijn hart geraakt door het onrecht wat zo velen wordt aangedaan; ik wil gaan staan voor de waarheid en dat Gods gerechtigheid zal zegevieren.

Overlevers van SRM hebben nodig wat elk mens nodig heeft: oprechte liefde, een hart dat luistert zonder veroordeling en blijvende verbinding. Ook de diepst gelegen delen, die moesten moorden en verkrachten, durven dan te spreken. Hoeveel slachtoffers zullen loskomen uit hun levenslange slavernij als zij 10 van zulke vrienden krijgen?

Het is een voorrecht om voor overlevers, regelmatig en op belangrijke momenten, te bidden. En ook voor familie van hen als die nog in de cult zit. Dat is mijn bijdrage aan hun bevrijding en ik ervaar dat ik op deze manier Gods licht mag helpen laten schijnen op hun levens. Als christen neem ik zo mijn plaats in in Gods Koninkrijk en in de hemelse gewesten.

Wat een nieuwe, duistere wereld is er in 2020 voor me open gegaan. Te bizar om waar te zijn, totdat ik kritisch en open ging luisteren en lezen. Ik vind het inmiddels een voorrecht om therapeuten en overlevers te mogen ondersteunen, zodat het Licht van Jezus de diepe duisternis overwint.

Ik geef mijn handen om te helpen en mijn hart om lief te hebben.

Het is een voorrecht om een overlever mee mogen te maken. Maar het is een nog groter voorrecht om je bescheiden steentje te mogen bijdragen om de overlever te mogen ondersteunen om werkelijk te gaan leven.

Niemand kan het allemaal alleen.... daarom wil ik graag iets betekenen voor een ander. Mijn naam Tikva betekent HOOP ... en hoop is er voor iedereen!