Sinds ik mij publiekelijk uitspreek over satanisch ritueel misbruik in Nederland, word ik regelmatig benaderd door zowel overlevers als mantelzorgers en collega-hulpverleners. Zij vertellen over volwassenen – maar ook over kinderen – die getuigen van zaken die in vele opzichten lijken op het satanisch ritueel misbruik waarover ik hoor van mijn cliënten. De getuigenissen die mij bereiken staan bovendien niet op zichzelf. In dit artikel meer over de vraag: hoeveel komt het voor?

Georganiseerd sadistisch misbruik, ritueel misbruik of satanisch ritueel misbruik?

Wie zich verdiept in getuigenissen, mediaberichten en literatuur over satanisch ritueel misbruik, ontdekt dat er meerdere benamingen de ronde doen voor gruwelijke vormen van georganiseerd misbruik. Voordat ik iets kan schrijven over hoeveel satanisch ritueel misbruik voorkomt, moet ik je daarom eerst iets uitleggen over de verschillende termen die worden gebruikt. In onderzoeken naar aantallen slachtoffers wordt vaak de term ‘ritueel misbruik’ of de term ‘georganiseerd sadistisch misbruik’ gebruikt. Dit wil echter niet zeggen dat het in deze gevallen níet gaat om misbruik in een netwerk waarvan uiteindelijk actieve aanbidding van satan de harde kern is. Zelf kreeg ik van een internationaal bekende collega het advies om op de website lichtopsrm.com het woord ‘satanisch’ eruit te laten. Van een andere collega kreeg ik het advies om bij eventuele aangifte satanische elementen weg te laten en alleen het sadistisch misbruik te benoemen. In beide gevallen waren mijn collega’s van mening dat het weglaten van verwijzing naar het satanische, de geloofwaardigheid ten goede zou komen. De eerste collega gaf zelfs aan dat het algemeen beleid is onder collega’s in de VS die zich met deze thema’s bezig houden, om de term ‘satanisch’ niet te gebruiken. Als reden wordt onder meer aangevoerd dat wij (hulpverleners) moeten voorkomen dat men ons opnieuw kan beschuldigen van het zaaien van ‘satanische paniek’. In de jaren ’80 en ’90 hebben de media in Nederland en de VS dit inderdaad gedaan – hulpverleners beschuldigen van het zaaien van satanische paniek.  Wij, het team achter deze site,  staat op het standpunt dat we in duidelijke taal moeten laten horen wat overlevers ons vertellen. Zonder elementen weg te laten om het geloofwaardiger te maken of om valse beschuldiging in de media te voorkomen.

Op deze site gebruiken we daarom de term satanisch ritueel misbruik. Op grond van onze ervaringen en op grond van getuigenissen zijn wij ervan overtuigd dat deze vorm van misbruik ten diepste satanisch is. Ook zijn wij ervan overtuigd dat dit de diepste kern is van waaruit de hoofdrolspelers opereren van vele pedoseksuele en andere wereldwijde misdaadnetwerken, maar ook van instituten, organisaties en bewegingen die erop gericht zijn het menselijk denken, voelen en handelen te manipuleren. 

Hoe vaak komt het voor?

Terug naar de hoofdvraag van dit artikel, hoe vaak komt satanisch ritueel misbruik voor? Zoals in een eerdere paragraaf is aangegeven, is het onder hulpverleners en in onderzoeken gebruikelijk om niet te spreken over het satanische aspect van ritueel misbruik. Daarom betrek ik bij het beantwoorden van de vraag hoe vaak satanisch ritueel misbruik voorkomt, ook onderzoeken waar wordt gesproken over ritueel misbruik.

Allereerst, om dicht bij huis te blijven, binnen de toptraumacentra in Nederland waren in 2019 40 cliënten in behandeling die vertellen over ritueel misbruik (te horen in deze aflevering van Argos), Argos, onderzoeksprogramma van de VPRO, kreeg bij een onderzoek naar georganiseerd sadistisch misbruik in korte tijd 200 vragenlijsten retour, waarbij maar 60 niets zeiden over rituelen rond het misbruik, dus 140 wel. Het Kenniscentrum Transgenerationeel Geweld publiceerde in 2007 een onderzoek onder hulpverleners die gezamenlijk 109 overlevers kenden. In Duitsland zijn tot nu toe in een lopend onderzoek naar seksueel geweld 60 overlevers die spreken over ritueel misbruik (zie dit interview), in Australië interviewde Michael Salter, criminoloog, 50 volwassen overlevers, zie dit artikel of zijn eigen website. Op de interessante site ‘end ritual abuse’ van Ellen Lacter, psycholoog in California, VS,  staat een overzichtsartikel met veel informatie over empirisch en forensisch bewijs van ritueel misbruik in de westerse wereld. Dit interessante artikel noemt vele onderzoeken, waaronder een onderzoek onder hulpverleners in de VS (1991) waar 1161 gevallen van ritueel misbruik worden onderzocht. Het noemt een onderzoek in Engeland (1995) naar seksueel misbruik waar in 121 gevallen sprake is van ritueel misbruik. Een online onderzoek (2007)in de Engelse en Duitse taal met deelnemers van 31 landen, vindt 751 slachtoffers van ritueel misbruik. Jaarlijks wordt er in de VS een congres gewijd aan ritueel misbruik, de organisatie survivorship verzorgt jaarlijks een online internationaal congres over dit thema.  Wie meer wil weten, verder grasduinen in de genoemde sites levert nog veel meer informatie op.

Als je ooit diepgaand met een overlever hebt gesproken, weet je hoe extreem terughoudend en angstig zij zijn om ook maar iets te delen van wat er in de cult gebeurt. We kunnen er daarom gerust van uitgaan dat het maar een heel klein percentage van de overlevers is dat de stap zet om hulp te zoeken of een vragenlijst durft in te vullen. Een collega vertelde mij bijvoorbeeld dat zij een intake had gedaan met iemand die iets vertelde over ritueel misbruik. Daarna liet ze weten dat ze zo bang was dat de hulpverlener iets zou overkomen als zij verder ging met gesprekken, dat zij niet meer terug wilde komen. Ook vertellen overlevers over de straffen die zij in de cult krijgen als zij serieuze stappen zetten in therapie of naar buiten treden met iets van informatie over de cult. Daarnaast weten we dat stelselmatige marteling op zeer jonge leeftijd leidt tot de dissociatieve identiteitsstoornis (DIS, zie artikel elders op deze site), wat vertellen erover ernstig bemoeilijkt en zo de daders in de kaart speelt. We weten dat er veel te weinig en doorgaans ver ontoereikende hulp is. Overlevers vertellen overigens hoe o.a. ook binnen jeugdzorg en op plekken waar psychische of praktische hulp geboden wordt aan volwassenen met DIS, cultleden werkzaam zijn om zo hulp te ondermijnen.

Kortom, de hoeveelheid getuigenissen in de westerse wereld in de laatste decennia is te groot om te negeren en er zijn heel goede redenen om aan te nemen dat dit maar een klein topje van een grote ijsberg is. Het is hoog tijd dat we stoppen geloof te hechten aan simplistische verklaringen die ons ten onrechte geruststellen. Satanisch ritueel misbruik komt voor. In de westerse wereld en daarbuiten. In Nederland. Mogelijk vlak naast je deur. Het is de hoogste tijd dat we gezamenlijk een uitweg creëren voor overlevers van satanisch ritueel misbruik.