Vaak hoor ik de vraag hoe het toch mogelijk is dat satanisch ritueel misbruik verborgen blijft in een westerse democratie als Nederland. Een terechte vraag. In dit artikel een aantal antwoorden.

Hoe DIS helpt om de misdaden van de cult verborgen te houden

Eén van de gevolgen van de dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) waar veel/alle slachtoffers van satanisch ritueel misbruik aan lijden, is dat waarnemingen en ervaringen in stukjes geknipt in het brein worden opgeslagen. Anders gezegd, verschillende momenten of aspecten van één gebeurtenis worden onthouden door verschillende ‘persoonsdelen’ die door geheugenmuren van elkaar gescheiden zijn. Overlevers van SRM die publiek gaan praten over wat zij hebben meegemaakt, kunnen daarom vrijwel nooit direct een logisch samenhangend ooggetuigenverslag geven met alle feitelijke details van de gebeurtenissen in één keer op een rij. Meestal komt de verschrikkelijke waarheid er bij stukjes en beetjes uit. Het kost in de binnenwereld heel veel tijd, volharding en moed om stukken van de gebeurtenis die andere persoonsdelen destijds hebben opgeslagen, boven water te halen. Vaak schrijft men in de media of politiekringen dan dat een getuigenis ‘groeit’. Dit wordt als bewijs aangevoerd dat het slachtoffer zaken verzint en onder invloed van aandacht nog meer verzint. Maar als je gaat snappen hoe DIS ‘werkt’ en als je enig besef hebt onder welke afschuwelijke martelingen doelbewust gecreëerde DIS ontstaat, is het niet moeilijk te begrijpen dat een overlever daar niet zomaar even over kan vertellen.

In heel eenvoudige en simpele vorm kun je dit ook bij jezelf nagaan: aan wie durf jij je diepste geheimen toe te vertrouwen, je meest schaamtevolle fouten of blunders die je in een uithoek van je ziel hebt verstopt? Die deel je toch alleen met iemand die bewezen heeft betrouwbaar te zijn Er is veel tijd voor nodig om een dergelijke relatie op te bouwen. Dit geldt op een andere manier ook voor de persoonsdelen van iemand met DIS die in een satanisch cult verstrikt zit. Een diepe vertrouwensrelatie is nodig om in contact te komen met de persoonsdelen die nog functioneren in de cult en medeschuldig zijn gemaakt. De schaamte en schuld waaronder deze persoonsdelen gebukt gaan, zijn enorm. Vertrouwen winnen gaat stap voor stap. En alleen als déze tot op het bot getraumatiseerde persoonsdelen mee gaan praten, kan het hele verhaal op tafel komen. Dat kost veel tijd én vraagt om mensen die betrouwbaar, werkelijk en langdurig betrokken zijn. Dat gaat zeker niet zomaar even lukken in een verhoorkamer van de politie.

Het lukt wel als mensen met volharding en een eerlijke houding naar een slachtoffer willen luisteren. Zie voor een mooi voorbeeld van volhardend en eerlijk luisteren het verslag van de politieverhoren van Regina Louf, X1 getuige in de zaak rond Dutroux die in 1996 in België speelde.

Een ander kenmerk van op jonge leeftijd ernstig getraumatiseerde mensen, is het vermogen om vreselijke dingen te vertellen zonder enige emotie te laten zien of het vertellen van het trauma alleen in visuele termen, zonder de waarneming met andere zintuigen (geluiden, geuren, smaak) te benoemen. Ook dit gegeven kan tegen slachtoffers worden gebruikt als zij aangifte doen. Er wordt dan gezegd dat het getuigenis om deze reden niet geloofwaardig is. Dit overkwam het meisje Lisa, zoals te horen is in de documentaire van Argos over haar. Voor het Landelijke Expertisebureau Bijzondere Zedenzaken van de politie (LEBZ) was dit een reden om te adviseren haar zaak niet verder te onderzoeken, hoewel er nog onderzoeksmogelijkheden waren, zoals het horen van getuigen en het opvragen van medische informatie.

De door de cult doelbewust gecreëerde DIS heeft nog veel meer gevolgen die de daders in de kaart spelen. De verschillende persoonsdelen hebben een verschillende leergeschiedenis en ook tegengestelde belangen. Waar één persoonsdeel bewijsmateriaal koste wat het kost wil bewaren, zijn er andere persoonsdelen die weten dat ook zij ‘dader’ zijn, die doodsbang zijn dat het bewijsmateriaal tegen henzelf gebruikt zal worden en die het daarom vernietigen. Ook kan één persoonsdeel kiezen om aangifte doen, die door een ander persoonsdeel weer ontkend en ingetrokken wordt, uit angst nog meer gestraft te worden in de cult. Allemaal zaken die door mensen zonder kennis van zaken aangevoerd worden om het getuigenis van overlevers ongeloofwaardig te maken.

Hoe beeldmateriaal gebruikt wordt om slachtoffers en daders te chanteren

Naast het wapen van DIS bij slachtoffers, vertellen overlevers dat de cult beschikt over een ander zeer effectief wapen: foto’s en filmpjes van de misdaden aan haar deelnemers, van de slachtoffers onderaan de hiërarchie tot de daders in de top. In de behandeling van Esther heb ik meerdere van dergelijke beelden gezien, niet alleen van Esther als slachtoffer maar ook van enkele daders. Bedenk als lezer eens wat dat betekent: stel dat iemand van jou foto’s en filmpjes heeft waar je meedoet met het verkrachten van een kind of het plegen van een moord, mogelijk na een seksorgie waarin verdovende middelen rijkelijk vloeiden en er een bizarre sfeer en groepsdruk was… ..zou jij nog naar buiten durven komen met de misdaden van de groep waaraan je hebt deelgenomen? Waar jij zelf geen foto’s van hebt, alleen jouw ooggetuigenverslag? En zou je dat ook nog

doen als je in diezelfde groep zeer invloedrijke mensen had gezien? En als je zou weten dat, als je verhaal door de buitenwereld niet wordt geloofd, deze groep de macht heeft om je baan, je status, familieleden, je leven te laten verliezen? Een auto-ongeluk bijvoorbeeld, is met voldoende voorbereiding en met mensen op de juiste posten, niet heel moeilijk te organiseren.

Het principe van chantage met beeldmateriaal van misdrijven vinden we ook terug in de publiciteit rond Jeffrey Epstein, de steenrijke Amerikaanse zakenman die vele groten der aarde op zijn privé-eiland ontving. In de rechtbank is vastgesteld dat daar tenminste misbruik van minderjarige meisjes heeft plaatsgevonden. Vele getuigen vertellen dat Epstein middels verborgen camera’s opnames maakte van dit misbruik zodat de daders hierna chantabel waren. Slachtoffers van satanisch ritueel misbruik staan in hun getuigenis over dit soort uiterst effectieve praktijken dus niet alleen.

Hoe door mogelijke betrokkenheid van invloedrijke mensen pedoseksuele misdrijven geen eerlijke rechtsgang krijgen

Niet onvermeld mag blijven dat al vele tientallen jaren door overlevers gesproken wordt over betrokkenheid van invloedrijke mensen bij deze cult of de ermee verbonden pedoseksuele netwerken. Deze getuigenissen worden ondersteund door het gegeven dat rechtszaken tegen van pedoseksueel misbruik verdachte hooggeplaatsten om allerlei vreemde redenen en keer op keer niet tot stand komen. Zoals de herhaalde pogingen een dergelijke rechtszaak aan te spannen tegen een voormalig topambtenaar van Justitie. Deze persoon was 10 jaar lang de hoogste ambtenaar van Justitie en stelde in die functie zelfs vele rechters aan. Bij het rolodexonderzoek tegen 4 hooggeplaatsten, waaronder deze persoon, werd van hogerhand informatie gelekt. Ook de zaak rond Baybasin, een Turkse dissident die in Nederland een levenslange gevangenisstraf uitzit, is in dit kader het onderzoeken waard. Meer recent kreeg de zaak van het eerder genoemde meisje Lisa geen rechtszaak, terwijl het aanwezige bewijs m.i. minstens een grondig onderzoek vereiste.

Hoe onafhankelijk onderzoek lijkt te worden ondermijnd.

Hooggeplaatsten hebben zeggenschap over ons leven en dat van onze kinderen. Daarom mogen dit geen mensen zijn die onze kinderen willen misbruiken. Als keer op keer blijkt dat onafhankelijke rechtsgang tegen van pedoseksueel misbruik beschuldigde invloedrijke mensen faalt, is onafhankelijk onderzoek buiten de juridische sfeer de enige weg die nog overblijft om waarheid boven tafel te krijgen. Juist daarom is het een alarmerend gegeven dat de Tweede Kamer ervoor gekozen heeft om het onderzoek naar georganiseerd sadistisch kindermisbruik niet onafhankelijk uit te laten voeren. Het wordt uitgevoerd

onder de vlag van het ministerie van Justitie. Een slager die zijn eigen vlees keurt. Het hoeft niemand te verbazen dat een wezenlijk deel van de overlevers niet met deze commissie heeft durven praten. Op grond van onze ervaringen met overlevers vermoeden wij dat dit juist de overleverszijn die veel te vertellen hebben over betrokkenheid van hooggeplaatsten.

Voor wie zich verdiept in satanisch ritueel misbruik, wordt duidelijk waarom deze misdaden zo goed verborgen kunnen blijven. Toch komen er wel degelijk af en toe situaties aan het licht, ook in Nederland, waarvan het voor wie zich voldoende verdiept heeft, duidelijk is dat een verband met satanisch ritueel misbruik voor de hand ligt. Wie zich goed verdiept in bronnen op internet, boeken en oude krantenartikelen kan hier zelf voorbeelden van vinden. Wellicht in een volgend artikel meer hierover.