Als je huis geen thuis is...

Als je huis geen thuis is….

Wat maakt van een huis je thuis? Waar moet je aan denken wanneer je aan je eigen ‘thuis’ denkt? In een echt ‘thuis’ kun je jezelf zijn, er is eten, warmte en basisveiligheid. In een echt ‘thuis’ vertrouw je de anderen die er wonen, kun je ontspannen in bad, douchen of slapen. Als er problemen zijn kunnen die besproken worden en wordt er gezocht naar een goede oplossing.

Elk kind heeft een thuis nodig om zich gezond te kunnen ontwikkelen. Het heeft het de zekerheid en de ruimte nodig om zichzelf en de wereld om zich heen te kunnen en mogen ontdekken. Het heeft liefdevolle armen nodig die hem/haar optillen wanneer het valt of steun nodig heeft. En iemand die blijft zorgen, wanneer het zich overgeeft aan zijn slaap.

Als je huis geen thuis is, voel je je onveilig en ben je altijd op je hoede. Dan ben je continu alert in je eigen huis. En ben je niet zeker van liefde, van veiligheid of van een goede nacht. Durf je niet te vertrouwen, want wat een ander zegt is vaak het tegenovergestelde wat een ander doet. De vader of moeder die je voorleest, de broer die met je speelt, is ook degene die je ’s nachts of overdag verkracht. Als je huis geen thuis is, is je bed of de douche geen plek van ontspanning, maar een plaats van horror en enorme pijn.

…als praten onmogelijk is

Voor veel te veel kinderen is hun huis beslist geen thuis. En voor de meeste van deze kinderen is hierover praten met anderen, ondenkbaar. Want als het kind al woorden zou weten… het is toch ‘ons geheimpje?’. En geheimpjes hoor je niet te verraden. En…als jij ‘ons geheimpje’ verraad is het jouw schuld als papa naar de gevangenis moet. En het is jouw schuld als mama dan voor altijd verdrietig wordt…en je bent toch papa’s speciale prinsesje? En papa geeft je toch altijd kadootjes? En trouwens, niemand zal je toch geloven, want jij hebt zo’n leuke papa die altijd aardig is voor iedereen….zoiets zou jou papa toch nooit doen? En jij vind het toch ook fijn, kijk maar, je lichaam reageert…..Er zijn zoveel manieren die pedoseksuele daders hanteren om een kinderziel te manipuleren. Als je die goed afstemt op het ontwikkelingsniveau en de situatie van het kind, zijn deze heel effectief.

…als sleutelfiguren in je kinderleven meedoen

Maar wat, als niet alleen je thuis een gevaarlijke plek is, maar ook andere verzorgers meedoen? Wat als je opa, of je oom, of je buurman, of de beste vriend van je ouders, je pooier is? Wat als hij je vaak uitnodigt voor uitstapjes naar de dierentuin of naar een speelparadijs? En als je dan eigenlijk wordt uitgeleend aan mannen die ervan houden om kleine meisjes of jongens sadistisch te verkrachten? Of als je meegenomen wordt naar seksfeesten waar je prooi bent van de handen van wie er ook maar aan je wil zitten?

…als je meegenomen wordt naar satanische rituelen

En wat, als je ook mee moet naar donkere ruimtes waar je altijd je kleren uit moet. En waar grote mensen in trance een rare taal spreken. En waar je in een ster moet liggen op de grond. Waar dingen gebeuren waar mensen in het gewone leven niet over spreken. Of kijken moet als anderen pijn krijgen of soms ook doodgaan, en zelf ook hun pijn moet doen. Waar je nooit een fout mag maken, want dan krijg je heel veel pijn. En waar grote mensen na afloop alles met je lijf mogen doen wat ze maar willen. En wat, als er niet één vertrouwd iemand in je leven is met wie je hierover kan praten. En, als je toch eens iets loslaat naar een buurvrouw of moeder van een vriendinnetje dat ze je niet begrijpen. Of je niet geloven. En het dan tegen je moeder zeggen. Of je vader. En dat je dan nog meer straf krijgt.

…als je ziel in stukken breekt

En wat als je ziel dan in stukjes breekt omdat je papa je verkracht, zolang dat je het niet meer aankan; en je opa; en de beste vriend van je papa. En ook omdat je soms zoveel pijn krijgt, achter elkaar door verschillende mensen en op verschillende manieren. Zodat het niet meer in 1 hoofd past? En wat als je brein, dat nog maar zo jong is en nog heel hard aan het werk is om te groeien, dan op een hele andere manier groeit dan bij andere kinderen? Zodat er muren groeien tussen de stukjes van je ziel? Zodat je toch nog naar school kunt gaan? En het toch lukt om de dingen te doen die gewone kinderen ook doen? Ook al moet jij dan altijd lijstjes maken, zodat de stukjes weten waar je ook alweer bent in de dag?

Wat moet je dan als je volwassen bent geworden?

Als dat je kinderleven is, wat moet je dan, als je eenmaal volwassen bent geworden? Als er zoveel pornobeelden van je zijn en het misbruik dan nog steeds doorgaat; als je mededader bent geworden omdat ook jij moest meedoen op hun rituelen en hun ‘feesten’. En als daar foto’s en filmpjes van zijn. En als de geheugenmuren tussen je stukjes (persoonsdelen) intussen hoog en dik zijn geworden. Zodat elk persoonsdeel maar een stukje van je leven kent. En wat als ze sommige persoonsdelen door marteling getraind hebben om zelfmoord te plegen als je toch gaat praten?

Kun je dan nog besluiten om tóch in plaats van een slachtoffer, een overlever te worden?

Ja, dat kan. Maar dat kan niemand alleen. Op deze site lees je, hoe wij willen helpen en willen leren om te helpen. En hoe jij kunt helpen.

Leef